Pieter @ Aussie

Aangezien Jeroen (Jero), Arjan (Timmer) en Olaf (Taxi) nu in +61 (Australie) zijn aangekomen is het even backpacker mode: off en vakantie mode = on. De dagelijkse wedstrijd om zo min mogelijk uit geven moet even op pauze. De (hierboven afgebeelde) foto met het 200 km/uur vallen en kunnen navertellen was ook niet bepaald gratis, daar straks meer over!

Laatst heb ik tijdens een feestje nog een betoog gehouden over het feit dat je door de zon in Australie niet zo heel bruin wordt, later toen ik op maandag 19 Februari drie witte geradbraakte lijken van Sydney Airport mocht ophalen wist ik dat het totale onzin was wat ik eerder verteld had. De boy’s zijn aangekomen en dit luidt een periode (3 weken) van lol en vertier in, *juich*! Het plan is om in drie weken de oostkust van Australie te verkennen (3000km). De keuze voor de oostkust ligt voor de hand aangezien hier naast mooie natuur ook wat feestoorden te vinden zijn. Een prachtige combinatie voor adrenaline-junkies (Timmer) en natuurlijkliefhebbers. Overigens ben ik zelf ook niet zo’n bommenknuffelaar maar als je hier begint met serieus rondreizen krijg je wel veel respect voor de natuur en begin je zowaar van een uitzicht te genieten (jezus wat klinkt dat ouwelullerig). Zet nog maar even snel een extra kan koffie want hier volgt het reisverslag van de afgelopen drie weken:

Maandag 19 februari:
Aangezien de jongens bij aankomst een goeie jetlag zullen hebben heb ik al in Januari een 4 persoonskamer voor een aantal dagen gereserveerd in een gezellig hostel in het centrum van Sydney. Hier kunnen ze mooi herstellen en ondertussen een introductie Sydney krijgen. Nadat ik bij mijn nichtje in Sydney de auto opnieuw ingericht had ben ik naar dit hostel gereden om mij alvast in te checken. Na wat boodschappen gedaan te hebben was het tijd om de jongens van het vliegveld op te halen. Daar aangekomen even een bakkie pleur drinken in afwachting op de vakantiegangers. Rond 21:00 was oogcontact mogelijk en niet veel later waren we herenigd 🙂 Na de, inmense hoeveelheid, bagage in de Hold-On Jackaroo ge’lego’ed te hebben zijn we doorgereden naar het Hostel. Daar kwam langzaam het besef van de jongens dat ze daadwerkelijk in Australie waren. Vervolgens hebben we de bagage in de kamer gegooid om daarna een biertje te gaan drinken in Hotel Willams, nog altijd mijn stamkroeg. Aangezien de Willams om onverklaarbare redenen vroeg dicht ging zijn we, een steenworp verder, naar een ander kroegje gegaan.

Na een aantal biertjes zijn we richting hostel gegaan zodat de eerste sporen van jetlag weggeslapen konden worden.

Dinsdag 20 Februari:
Eigenlijk kan ik beter maandagnacht zeggen, we werden namelijk allen wakker rond 5:30 in de ochtend. Is er ooit onderzoek gedaan naar de besmettelijkheid van een jetlag? Ik ging er namelijk helemaal in mee en terwijl de eerste vogeltjes begonnen met fluiten besloten we uit bed te gaan en wat Sydney te snuiven. Mijn idee was om de, bijna verplichte, foto’s van de Harbour Bridge en Opera House te nemen. Hiervoor heb ik een supermooi uitzicht punt waar het vrijwel altijd rustig is. Mooie theorie die niet opgaat als de Queen Mary 2 (het op 1 na grootste schip ooit) precies die ochtend aankomt in de haven van Sydney. Daardoor was het even filerijden tot het uitzichtpunt maar konden we gelijk even naar het inmens grote schip kijken.

Nadat we dit gezien hadden zijn we doorgelopen naar de Botanic Gardens van Sydney. Het is moeilijk uit te leggen hoe mooi deze gardens zijn en hoe onwaarschijnlijk het lijkt dat dit midden in de stad is. Een paar foto’s:

Hierna zijn we doorgelopen naar het Opera House om deze van dichtbij te zien. Naast het Opera House is Circular Bay waar alle ferry’s van Sydney vertrekken, altijd leuk om even te laten zien. Na deze stevige wandeling was het tijd voor een brekky en zijn we retour hostel gegaan om een broodje ei te eten. Door onze vroege ontwaking was de dag nog altijd jong en besloten we richting het strand te gaan. Bondi beach wordt door de lokale bevolking als het mooiste strand gezien en is zeer bekend in Australie, reden te meer om daar het badlaken uit te gooien. Toen het zonnen ons iets te heet werd hebben we nog even staan kijken bij het skateparkje dat bij Bondi Beach vlak voor het strand aangelegd is:

Daarna zijn we richting hostel gereden om wat te lunchen en zijn we doorgelopen naar de Car Market. Dit is dezelfde market waar ik mijn auto gekocht heb en aangezien alle drie de nieuwe gasten autofiel zijn, was het leuk om alle tweedehands schepen te zien en de reisverhalen op de muren te lezen.
Auke (zie blog “Merry Two Thousand + Seven“) had ons uitgenodigd voor het avonddiner bij een collega van hem. Hier waren nog veel meer nationaliteiten aanwezig en waar het leuk was om kennis mee te maken voor we gingen schransen. Na het eten waren we toch wel vrij moe (Timmer lag al op de bank te slapen) van de lange dag en gingen we wederom richting hostel om het nest op te zoeken.

Woensdag 21 Februari:
Wat nog altijd leuk is om te doen: boomerangen! Na een aantal goedkope boomerangs gekocht te hebben zijn we naar een groot grasveld in het centrum gegaan om die dingen weg te smijten. We hebben snoeihard gelachen toen Timmer zijn boomerang gooide die met ~60 km/u op de vinger van Olaf kwam, waarbij niet onvermeld moet blijven dat Olaf onder een afdakje zat. Omdat de wind in het park te hard was konden we niet echt goed gooien en besloten we richting het Hyde Park te lopen om daar een beetje uit te rusten van de inspanning 🙂 Op onze weg kwamen we skytower van Sydney tegen en aangezien er geen rij was zijn we hier ingegaan. In de skytower heb je uitzicht over Sydney en kan je in ieder geval zeggen dat je ‘heel Sydney gezien hebt’. Uiteraard waren we allemaal studenten die bij Ohra studeerde! Na hier uitgespeeld te zijn, liepen we door naar de foodcourt. De foodcourt is een arena vol met winkeltjes waar je eten en drinken kan kopen, er is voor ieder wat wils en je eet het gezamelijk in het midden op. Met een volle buik zijn we een biertje gaan drinken bij een cafe’tje die bijna onder de harbour bridge zit. Daarna zijn we doorgelopen naar een ander cafe’tje met een mooi uitzicht op het Opera House maar helaas werd het zicht geblokkeerd door een ander reusachtig schip.

Na gegeten te hebben bij een (laksa) restaurantje kregen we op straat gratis toegangskaartjes voor een nieuw discotheekje. Aangezien er in ons hostel ook een groep naar hetzelfde disco’tje gingen zijn we met deze club meegegaan. Klein tentje, leuk opgezet en vooral ik vond de muziek fantastisch.

Donderdag 22 Februari:
Vandaag gaan we Sydney verlaten om richting het noorden te rijden langs de oostkust. De eerste halte zou Seal Rocks worden. Hier was ik al eerder geweest en is vooral tof omdat het zo afgelegen is. Omdat scheuren op het strand altijd leuk is zijn we het strand opgereden om een rondje te planken. De terugweg was alleen wat lastiger en uiteindelijk hebben we de banden leeg moeten laten lopen om het strand te kunnen verlaten. Naast onze slaapplaats hadden we een strand, van zo ver als je zicht gaat, voor onszelf met een mooie zee. Hoe afgelegen je ook bent in Australie, public BBQ’s zijn er altijd te vinden. Ik begreep van de heren dat het begrip public BBQ niet helemaal duidelijk was na het lezen van de blog. Nog even een toelichting: Public BBQ is een BBQ die (meestal) op gas werkt en door iedereen gebruikt kan worden. Je hoeft er geen centen in te gooien, gewoon een knop inrammen en dan werkt ie voor ~15 minuten. Tijdens het BBQ zagen we nog een stel dingo’s die waarschijnlijk op ons BBQ-vlees afkwamen. Heel goed, de eerste wilden dieren zijn gespot.

Na het eten hebben we kunnen genieten van de sterrenhemel en wat biertjes. De heren Jeroen en Timmer sliepen in tent nummer 1 en Taxi en ik in een tweede tent. Timmer staat bekend om de verhalen die hij altijd hardop in zijn slaap weet te vertellen. Deze nacht was het niet anders…. dachten wij! Midden in de nacht werd ik wakker van Timmer die zei: “Er is iets aan mijn elleboog aan het knabbelen”. Ik dacht “het is weer zover, eens kijken wat ie dit keer allemaal zegt”. Timmer herhaalde zijn bevinding over de elleboog en Jeroen (die naast hem lag) riep dat Timmer niet in zijn slaap moest praten en gewoon stil moest doortukken. Even later zei Timmer “Jeroen, ik meen het… er zit iets in de tent”.
Een seconde of 10 later hoorde ik een klein meisje gillen wat Jeroen bleek te zijn. Wat was nou het geval? Jeroen had de tent niet goed dichtgedaan en er was een possum of rat in de tent gekropen. Totale paniek brak uit in tent nummero uno en uiteraard kwamen Taxi en ik niet meer bij van het lachen. Nadat de inwoners van tent 1 wat heen er weer gerend hadden in de (tweepersoons) tent wist Timmer het beest te vangen door er een shirt overheen te gooien en hem naar buiten te flikkeren. Denk dat ik in jaren niet zo hard gelachen heb als die nacht 🙂

Vrijdag 23 Februari:
‘s ochtends kregen we het tweede soort wilde beesten te zien: guana’s. Voor mij waren die beesten niet nieuw maar ze blijven mooi om te zien.

Onderweg naar de volgende bestemming hebben we de gearbox olie van de auto laten vervangen omdat de Jackaroo nog altijd een beetje lekt en het vrijwel zeker is dat dit uit de gearbox komt. Uiteindelijk viel het wel mee wat eruit gelopen was en konden we met een gerust hart verder planken. De volgende halte is Coffs Harbour, misschien u nog bekend van het zwemmen met wilde dolfijnen? Timmer is hier nog even gaan (proberen) surfen maar het werd al snel donker waardoor hij de poging snel staakte. Uiteindelijk onze tentjes opgezet op een grasveld waar dat alleen overdag toegestaan was (maar bij gebrek aan controlerende ambtenaren een goeie optie). ‘s Avonds werden we vergezeld door twee gasten uit Canada, 1 gast ging helemaal op in het surfen en bezocht gemiddeld 3 stranden per dag, de andere kerel ergerde zich alleen maar aan kerel 1, een leuk stel! Na een goeie noodle maaltijd naar binnen geschoven te hebben ging het licht uit en was alleen Timmer nog maar aan het praten.

Zaterdag 24 Februari:
We besloten om in 1 streep door te gassen naar Byron Bay wat nog een best stuk rijden was. Hop, spullen inladen en vol gas door! Daar aangekomen was het nog even lastig om een overnachting te regelen. De kampeerplaats waar het echt leuk is (Factory Lodge Campsite) was helemaal vol en via via konden we in de TV room van een hostel slapen. De volgende dag konden we een kamer met 4 bedden krijgen. De jongens keken al een tijdje uit naar de ‘hanging rocks’ (zie het filmpje in blog Dolfijn uitzicht & Fraser’s) waar je met een touw in een klein meertje kan springen. In de auto had Timmer het er nog over dat ie wel een backflip zou maken maar toen hij het touw zag kwam hij hierop terug, het is echt hoog.
Om het ijs te breken sprong ik opnieuw met het touw het water in, om vervolgens scheef op het water terecht te komen waardoor ik nu (4 weken later) het nog altijd voel in mijn rechterarm. Uiteraard deed ik alsof er niets aan de hand was om in ieder geval Olaf en Jeroen te stimuleren ook te gaan. Timmer was als volgende aan de beurt en sprong goed maar lande precies op zijn stuitje (wat hij tot op de dag van vandaag ook nog altijd voelt). Timmer had dezelfde tactiek als ik bedacht en zei niets over deze nieuwe gevoelens tegen Olaf en Jeroen. Uiteindelijk is Timmer nog een keer gegaan om zijn sprong goed op de camera te krijgen. Deze laatste sprong had hij misschien niet moeten doen want dit was het resultaat, let vooral op de orginele landing:

[youtube]N6e0Ks_BllI[/youtube]

Na deze landing was het voor Timmer moeilijk mooi weer spelen en de heren Olaf en Jeroen vonden het als toeschouwer wel meer dan prima. Hierna zijn we doorgereden naar Nimbin om een koffietje te drinken en vervolgens terug naar het hostel te gaan. Na even uitgerust te hebben in het hostel was het tijd voor de avond. We gingen eerst naar een tent die waar het ontzettend druk maar gezellig was. Er was een lifeband die het goed deed en hier hebben we ons eerste biertje meester gemaakt. Daarna wilden we naar de Cheeky Monkey’s gaan maar bleek de rij te lang voor woorden. Omdat deze tent precies tegenover ons hostel was leek het ons leuk om de rij te bekijken in plaats van er in te staan. Hop, stoeltjes uit de auto en met een biertje de rij gaan bekijken (werd ons door de eigenaar van de Cheeky’s niet in dank afgenomen). Er liepen vele mensen langs waarbij het altijd leuk is met ze te babbelen en zo kwamen we in contact met een dame die Lima heet en de volgende dag ook mee zou gaan naar het strand.

Zondag 25 februari:
Na een moeizame start gingen we naar naar een strand waar er goeie golven waren. Uiteindelijk lang op dit mooie strand geweest en ‘s middags de public BBQ gebruikt om worstjes op brood te maken. Ook hebben we zeker een uur gezocht naar Jeroen die in slaap gevallen bleek te zijn onder een boom ergens, totaal niet gezien.

Na deze dag strand zijn we naar het hostel gegaan en ‘s avonds opnieuw naar de tent waar we eerder geweest waren met de live band. Cheeky Monkey’s was deze avond niet mogelijk omdat de tent op zondag dicht was.

Maandag 26 februari:
Moeders, ga even zitten en hou iets stevigs vast. Deze dag zou ons leven veranderen.. we zijn namelijk gaan skydiven!!! Kan me zo voorstellen dat de gemiddelde moeder dit begrip uitgelegd moet krijgen, daarom even in jip en janneke taal: op 4.2 km hoogte uit een vliegtuig vallen en na een vrije val van een minuut gered worden door een be. Wij al zenuwachtig naar ‘Skydive Byron Bay’ gegaan om daar (behalve Olaf, die durfde niet ;)) het pakket inclusief film en foto’s te bestellen. Ik die instructeur op mn rug genomen en het vliegtuig in. Na wat korte instructies steeg het vliegtuig op en kwam langzaam het besef binnen druppelen: waar ben ik in godsnaam aan begonnen en waarom doen mensen dit voor hun lol??!?!??! Uiteraard was het te laat om terug te krabbelen en na een behoorlijke klim was het tijd, rolluik open en voor je het goed en wel doorhad zat je maag ergens in je keel en viel je met 200km/uur door de lucht. Zie hier het resultaat van de cameraman die tegelijk meesprong (geloof dat mijn enthousiasme achteraf zeer lachwekkend is :)):

[youtube]dOWVnDvScGI[/youtube]

De video van Timmer staat ook online: *klik*
Door gebrek aan tijd hebben we helaas die van Jeroen niet kunnen uploaden maar het idee is duidelijk 😉
Op het moment dat je parachute uitgaat begint die kerel rondjes te draaien (dat is waarschijnlijk voor hem het leukste) waar ik me nou niet echt veel beter van ging voelen, gelukkig waren we zo op de grond. Na een perfecte staande landing was het tijd voor een cola’tje en rustig bijkomen van deze bizarre ervaring. Timmer lande op zijn stuitje wat natuurlijk zeer grappig was na het ‘hanging rocks’ incidentje 🙂
Nog wat leuke foto’s van het geheel:

‘s Avonds hebben we meegedaan met een gezamenlijke Hostel BBQ en daarna zijn we samen met Lima naar ‘The balcony’ gegaan voor een drankje. Hierna door naar de Cheeky Monkey’s aangezien er nu geen rij was en daar een avond lol gehad.

Dinsdag 27 februari:
Byron Bay is een fantastische plaats maar met dit tempo halen we Cairns in drie weken nooit. ‘s Ochtends hebben we daarom besloten om dit een reisdag te laten zijn en daarom vooral kilometers maken. Toen we net een uurtje Byron Bay uitwaren zagen we een groot waterpark langs de weg staan…. je voelt het al aankomen: 15 minuten later gingen we van de eerste glijbaan af 🙂 Na alle glijbanen gehad te hebben, met een vertraging van 2 uur, opnieuw de auto en kijken hoever we dit keer kwamen. De rest van de dag werden we gelukkig niet afgeleid en konden we doorknallen tot Tiaro. In het begin van mijn reis heb ik een boek aangeschaft waar duizenden gratis kampeerplaatsen in vermeld staan (wat ik ‘de bijbel’ noem) en wederom hadden we een mooie spot om te overnachten. Ondanks dat het broeierig heet was, besloten we een kampvuurtje te maken omdat dat nu eenmaal leuk is. Jeroen en ik gingen wat brandhout en takjes zoeken. Na wat kleine takjes opgeraapt te hebben vond ik nog een klein slangetje die we natuurlijk op de gevoelige plaat gezet hebben:

Hier hebben we heerlijk gezeten en een biertje gedronken om vervolgens ons nest in te kruipen. Het zou een warme nacht worden aangezien we nu echt in een tropisch klimaat bovonden waar de luchtvochtigheid een stuk hoger is dan we gewend waren.

Woensdag 28 februari:
Vandaag zijn we doorgereden naar Fraser Island. Ik ben hier al eeder geweest maar vind het een fantastische plek en moeten de jongens gezien hebben. Na wat eten en drinken ingeslagen te hebben zijn we richting ferry gereden. Daar hebben we de banden een stuk leger laten lopen aangezien Fraser Island alleen maar mulle zandwegen heeft. Uiteraard zijn we langs de mooiste stukken gegaan:
– Indian Head, een hoog stuk waar je soms ook dolfijnen kan zien. Als je zou vallen maak je een lelijke smak van ongeveer 60 meter. In Nederland zouden er waarschijnlijk overal hekjes staan, hier doen ze daar gelukkig niet aan.
– Maheno, al eerder behandeld in eerdere blog, een schip die door een cycloon op Fraser Island is neergezet.
– Eli Creek, een mooi beekje met superhelder water.
– Lake Birabeen, een meer met wit zand en helder water. Super om even in te zwemmen.

Hier de beste foto’s van Fraser Island 2007 😉

‘s Avonds hebben we overnacht op een mooi plekje. Er waren dit keer wel VEEL march flies (aka bommenwerpers) die superirritant zijn! Toen het donker werd gingen ze gelukkig weg en konden we rustig genieten van een biertje.

Donderdag 1 maart:
Door de zon werden we om 6:40 gewekt en na nog wat op Fraser rondgereden te hebben zijn doorgereden naar Lake Mc Kenzy wat als mooiste te boek staat. ‘s Middags zijn we terug gegaan met de ferry. Toen we weer op het vast land waren hebben we koers richting Rockhampton gezet. Er is in Rockhampton weinig te doen maar we beschouwden het als tussenstop. Vlak voordat we bij het hostel waren deed de auto een beetje raar, hij stuurde moeizaam. Bij het hostel aangekomen hadden we een kamer met airco, heeeeeerlijk!!! Na een biertje zijn we gaan tukken aangezien we al heel wat uurtjes op waren en dat lange rijden best slopend is.

Vrijdag 3 maart:
Voor we verder zouden gaan hebben we nog even gekeken wat het probleem kon zijn met de auto i.v.m. het moeizaam sturen. Gelukkig zijn de heren zeer handig met auto’s want binnen een minuut kwam de conclusie dat de homokineet aan beide kanten volledig kapot was. Nog nooit eerder had ik van een homokineet gehoord, klonk meer als een scheldwoord dan een onderdeel van een auto. Maargoed, dit was geen goed nieuws omdat het een dure reparatie zou zijn en daarnaast veel tijd in beslag zou nemen. Bij de receptie wisten ze ons te vertellen dat er wel veel garages in de straat zaten maar ze het altijd druk hebben. Na wat research gedaan te hebben kwamen we achter het engelse woord voor een homokineet: CV Joint. Gelukkig heb je altijd wat geluk bij ongeluk als je met een Wigleven reist dus raad eens wat er bij ons nou precies om de hoek zat? Een CV Joints specialist, hoe kan het ook anders 🙂
De knakker die ons te woord stond zei dat we maandag de eerste zouden zijn maar na een zielig verhaal over het missen van een vliegtuig in Cairns kon het diezelfde dag nog gefixed worden.

Aangezien de reparatie aan het eind van de dag zou plaatsvinden moesten we noodgedwongen opnieuw een nachtje slapen in Rockshampton. Een hulpknaapje van het hostel wist te vertellen dat er ‘s avonds ergens een rodeo zou plaatsvinden en hij ons wel kon brengen. Dat aanbod hebben we niet afgeslagen en we kwamen bij een restaurantje waar je waaghalzen op wilde stieren kon bekijken. Het was leuk om te zien maar de organisatie was echt amateuristisch, er is een stier ontsnapt aan de achterkant en later moest een vrouwtje van de bediening komen aanrennen om hard te gillen dat het hek naar de toeschouwers nog open stond 🙂 Daarna zijn we doorgelopen naar een superfout cafe waar er karaoke was. Hier hadden ze de vage regel dat je niet staand mocht roken omdat ze daar geen vergunning voor hadden??? Dus Timmer en Jeroen kregen een waarschuwing toen ze buiten staand aan het roken waren… zo iets belachelijks heb ik nog nooit van gehoord. Na deze te slechte tent hebben we een taxi naar het hostel gepakt en daar een film gekeken.

Zaterdag 4 maart:
Aangezien de Hold-On Jackaroo weer in top conditie is kunnen we weer doorgassen. Op het menu voor vandaag staat het bezoeken van een crocfarm. Dit was echt ontzettend gaaf om te zien hoe groot die beesten kunnen worden. Na het betalen voor onze guided tour (met Ohra studentenkorting uiteraard) kregen we veel info over die beesten. Het meeste bizarre is dat je zo’n beest zich in water van 15 cm diep kan verplaatsen zonder dat je het kan zien. Het ene moment gaat zo’n beest onder water en 10 seconde later springt ie 5 meter ergens anders eruit, hoe doen ze dat in godsnaam???

Daarna zijn we doorgereden naar Maryborough waar we gingen overnachten om de volgende dag een zeilcruise te maken rond de whitsunday’s (komen we zo op terug). Het was hier inmens heet en vochtig, precies het klimaat waar muggen van houden. Na ons ingesmeerd te hebben met anti-muggenzalf hebben de jongens hun eerste kangaroo’s gezien, gelukkig dan hebben we die ook weer gezien 🙂 Na een hete en vooral korte nacht komen we bij de volgende dag:

Zondag 5 maart t/m dinsdag 7 maart:
Whitsundays, hier keek ik al tijden naar uit omdat iedereen die ik er over spreek laaiend enthousiast is. Whitsundays is een groep van 29 eilanden omgeven door prachtige stranden en zee. The great barrier reef (wat volgens de CNN op nummer 2 staat in de ‘must-see-in-your-life’) loopt langs de whitsunday eilanden waardoor het een goeie plek is om te duiken en snorkelen. De dag van tevoren hebben we telefonisch een plaatsje gereserveerd op een zeilboot die ‘Metador’ heet (en al snel door ons gedoopt werd tot ‘Methadone’. Deze boot werd 15 jaar geleden gebruikt om te racen. In totaal zaten we met iets van 16 gasten en 3 crewmembers op deze boot. We moesten ‘s ochtends behoorlijk vroeg opstaan om (zowel letterlijk als figuurlijk) de boot niet te missen. De reis zou drie dagen en twee nachten met zich meebrengen.

 

 

Nadat alle hens aan dek waren maakten we kennis met het opperhoofd: de kapitein en zijn hulpknaapje: the deckhand. De kapitein kwam over als een leuke, half gestoorde gast met 32 jaar zeilervaring. Na wat regels en planning aangehoord te hebben ging de motor uit en zeilden we een aantal uurtjes om het anker uit te gooien op een plek waar je kon snorkelen. Twee meter vanaf het strand begon het rif en je weet werkelijk niet wat je ziet, ongelofelijk.. een wereld apart met planten die op golfballen van een meter doorsnee lijken, tientallen vissen die in ‘finding nemo’ thuishoren en rustig met je meezwemmen… dit is iets wat je niet goed kan omschrijven en je ECHT zelf meegemaakt moet hebben…
Bij de zeiltocht zat ook een gratis introductieduik met perslucht. Dit hield in dat je met 3 andere en een professionele(re) duiker wat uitleg krijgt en daarna echt gaat duiken. De instructie van 10 minuten sloeg werkelijk nergens op en daarna gingen we gelijk onder water, een beland in een andere wereld die supermooi is…

De volgende dag kreeg je de gelegenheid om opnieuw te duiken en dit keer zonder instructies. Voor 50 dollar (30 euro) mocht je zolang onder water blijven als je lucht had (als je rustig ademende was dat ongeveer 45 minuten) en heb de meest bizarre vissen gezien. De kleine mooie visjes zwemmen lekker met je mee en knabbelen soms wat aan je duikbril 🙂
Na een tijdje opende de instructeur een fles die hij van tevoren gevuld had met muesli, het was alsof je een koffer met geld leegstortte in de V&D op koopzondag… een ware chaos met honderden vissen die om je heen schoten om wat muesli te pakken te krijgen. Het duikopperhoofd pakte ook nog een sea cucumber (die eruit zag als een bewegend volkoren brood) van de bodem waarna we die een beetje konden overgooien en bewonderen. Ook kwamen we een aantal ECHT grote vissen tegen waarbij er 1 paarse stippen en tandjes had en er daardoor wat minder vriendelijk uitzag (die langzaam op me afkwam, tijd om door te zwemmen).

We hebben misschien wel 100 foto’s die allemaal ontzettend mooi zijn. Omdat niemand zin heeft om 100 foto’s te bekijken (en ik geen zin om die allemaal te uploaden) hier een kleine greep uit de selectie:

Afdeling: foto’s vanaf ‘t schip

Afdeling: foto’s vanaf ‘t land

Afdeling: Foto’s vanuit ‘t water

 

We hebben ook schilpadden gezien van 1 tot 1,5 meter en tijdens het snorkelen zagen Timmer en ik er één op 20 meter afstand, toen we er snel naartoe zwommen was het beestje helaas onvindbaar. De laatste dag toen we op grote snelheid aan het zeilen waren zagen we ook nog een groep dolfijnen, fantastisch! Mocht iemand ooit naar Australie gaan, bezoek de whitsundays, echt paradijs op aarde!

Overigens is het op dit moment stinger season in deze omgeving wat betekent dat er Box Jelly fishes, oftewel serieus levensgevaarlijk kwallen kunnen zijn. Om even een quote’tje van een website te stelen:

You have virtually no chance of surviving the venomous sting, unless treated immediately. The pain is so excruciating and overwhelming that you would most likely go into shock and drown before reaching the shore.

 

Daarom hadden we stingersuits aan wat eigenlijk gewoon full-length wetsuits zijn. We zijn aardig wat uurtjes in het water geweest en hebben geen enkele kwal gezien omdat ze vrijwel nooit voorkomen boven een rif. Nadat je in het water bent geweest hang je het pak om te drogen op een stuk touw. Op een moment wou de kapitein de zeilen laten zakken (is vast wel een mooi zeilbegrip voor die ik niet weet) en overgaan op de motor. We hebben toen 30 minuten moeten wachten omdat er een stingerseat tussen een katrol was gekomen en daardoor het zeil niet naar beneden kon. De deckhand heeft uiteindelijk met een mes het pak aan gort moeten snijden. Omdat ieder pak een nummer heeft en het nummer gekoppeld is aan een persoon op de boot was het even spannend toen werd uitgezocht van wie het pak was. Wij hadden het nummer niet gezien maar wisten het eigenlijk van tevoren al en ja hoor: Arjan Timmer was de gelukkige winnaar 🙂

Nadat terug in de haven aangekomen te zijn, hebben we ingechecked bij een leuk hostel in Airlie beach (wat eigenlijk de gateway naar de whitsundays is. Dit hostel was één van de leukste die we gezien hebben met zwembad en kroeg in de voortuin. ‘s Avonds kwam groep ‘Metador’ hier bijeen om met z’n allen wat te drinken bij de gereserveerde tafel. Een superleuke avond die we hebben afgesloten in een discotheekje verderop in de straat.

Woensdag 8 maart:
Pinocchio is niets vergelijkbaar met de houten kop die wij hebben, uiteraard spant Timmer de kroon. We moeten alleen nog wel wat kilometertjes maken richting Cairns en daarom besluiten we door te rijden richting Townsville. Daar aangekomen ingechecked in een hostel wat vroeger een oud ziekenhuis was. Alles was goed geregeld (vooral de Airco) en ‘s avonds zijn we op onze laatste tenen wat goede sushi (dat is hier niet duur) gaan eten. We sliepen voor het matras aangeraakt te hebben.

Donderdag 9 maart:
We zijn bijna in Cairns en besluiten in 1 streep door te gassen. Na de nodige kilometertjes checken we in bij een YHA (hostel keten die altijd goed is) in Cairns waar we een supergoeie 6 persoonskamer krijgen (met dus twee lege bedden). Het hostel heeft een leuke binnenplaats met zwembad en twee bubbelbaden. ‘s avonds zijn we wat gaan drinken bij de ‘woodshed’ waar zo’n beetje heel backpackend Cairns zijn voer/drinken komt halen. Na een gigantisch schaarse maaltijd spare-ribs zijn we hier uiteindelijk de hele avond gebleven en een hoop lol gehad.

Vrijdag 10 maart:
Deze dag hebben we, op zn haags “zou weinag maugeluk” uitgevoerd. Een beetje internetten en ronddwalen door het kleine stadje Cairns. Na een beetje gezwommen te hebben zijn we uit eten gegaan en kwamen we terecht bij een steak house. Dit keer wilden we geen risico nemen en spare-ribs bij een steakhouse moeten goed zijn. Uiteindelijk was dit nog slechter dan de avond ervoor. Daarna zijn we een drankje gaan doen bij een tentje waar leuke muziek gedraaid werd maar voor de rest weinig mensen te vinden waren. Na deze tent zijn we doorgelopen naar de Woodshed waar we nog twee leuke mensen (Italiaan en Griek) tegekwamen die tegelijk met ons op de Metador zaten.

Zaterdag 11 maart:
De jongens zouden de volgende dag op ‘s ochtends vroeg (wekker op 4:00) terugvliegen naar Sydney om vervolgens door te vliegen naar Hong Kong en daarna Amsterdam. Hierdoor hebben we er een laffe dag van gemaakt en zelfs na het eten (dit keer heerlijk gegeten in een tent die Mad Dog heet) naar bed gegaan. Spullen pakken, licht uit en slapen.

Zondag 12 maart:
De wekker gaat om 04:00 en we gooien de koffers in de Jackaroo. We rijden naar het airport en na een kort afscheid lopen de jongens door de gate en ik terug naar de Jackaroo. Aangekomen in het hostel kom ik in dezelfde kamer waar we 3 dagen lol hebben gehad, met als grote verschil dit keer 5 lege bedden, toch wel even wennen. Na moe in bedje gesprongen te hebben snel nog wat tukken omdat ik van kamer moest verwisselen om 10:00.
‘s middags ben ik van kamer verwisseld en kwam op de kamer bij een Amerikaan (heeft op Bush gestemd, zegt genoeg denk ik) en een Ier. Uiteindelijk waren dit prima prima kerels en heb samen met de Ier wat gegeten en daarna gedronken in een ierse pub die P.J.O Briens heet.

—-

De afgelopen drie weken waren echt ontzettend leuk! Het plan is nu om mijn duikcertificaat te halen (dat is hier echt, relatief, goedkoop) zodat ik wereldwijd mag duiken. Ben absoluut niet van plan om in de toekomst in de koude noordzee zeewier te te gaan opduiken maar zo’n kans moet je eigenlijk niet voorbij laten gaan.

Wistjedat:
– Jeroen vanaf het begin de nickname “Princess” van ons kreeg omdat hij zo uber traag is? Leuke is dat iedereen daar in meeging en op de Metador hij officieel op de lijst stond als “Princess Jeroen” 🙂

Reactie op reacties:
Seth: Die 1450 kilometer viel reuze mee en was zelfs leuk om te rijden. Na twee daagjes rijden was ik weer in Sydney wat nu zo’n beetje mn tweede thuis begint te worden. Zit hier nu in een tropisch klimaat wat inhoud dat het altijd warm is met een hoge luchtvochtigheid, zelfs met regen is het benauwd warm.. Zou die airco van OBP wel kunnen gebruiken af en toe 🙂
Kalle: Super balen van de love parade die niet doorgaat. Spreek hier wel veel mensen over de streetparade in Zurich wat ook wel tof schijnt te zijn. Aangezien jij toch niets uitvoert kan je vast wel even een nieuwe bestemming uitkiezen 🙂 “
Essie: Volgens mij breekt het mooie weer nu ook door in NL en heb je die paar graadjes niet nodig. Wil trouwens best wat graadjes inleveren als je ook de luchtvochtigheid op de koop toeneemt 🙂
Meiksel: Ben al aardig opzoek naar mensen die de melbourne shuffle kunnen maar nog steeds zonder succes. Er zijn ook video’s op youtube waarin wordt uitgelegd hoe je de shuffle precies uitvoert, weet niet hoeveel vrije tijd jij hebt? Ben je nu aan het reizen of al weer terug? Ben erg benieuwd hoe je gevaren bent!!!
Groteneus: Nog bedankt voor je donald ducks, vond ik echt heel tof! Moet er nog een paar lezen en dus altijd iets om naar uit te kijken 🙂 Shit van de loveparade, ga jij Kalle eens onder druk zetten om een alternatief te regelen, mijn middelen daartoe zijn beperkt.
Stephanie: De auto betrouwbaar valt nog maar te bezien, ding blijft me teleurstellen maar ondanks dat blijf de Jackaroo mijn mattie 🙂 Mn haar begint nu wel een beetje onhandelbaar te worden, zonder gel wordt het trouwens wel een mooi afro kapsel wat misschien over 4 maanden wel mode is in NL, wie weet…
Timmer: In je vorige reactie moest je nog gaan en nu zit je alweer thuis. Gelukkig kan je even wat andere aandacht dan alleen SMS’en aan je vriendinnetje geven 😉 Bedankt dat je/jullie gekomen zijn, vond het echt tof! Hoop dat je het een leuke blog vindt, zit echt veel tijd in om zo’n ding in elkaar te draaien.
Den Deesch: In ieder geval een probleem minder voor jou, je kan zonder moeite bij de verjaardag van je ma zijn aangezien de parade dus niet doorgaat. Ook voor jou de taak om Kalle onder druk te zetten om een alternatief te vinden, pijnigen is toegestaan!
Ferdinand en Wil: Nou de zoon des huizes is weer veilig onder de vleugels van pap en mam. Geloof dat de red-engeltjes van Arjan zo langzamerhand wel aan het opraken zijn (bij de hanging rocks heeft ie er zeker 1 verspilt) dus hou hem in de gaten 🙂 Groetjes!
Hark: Haha, moet ook altijd aan iedereen in de supermarkt vertellen wat wij altijd deden met een prei (even extra toelichting om voor fantasierijke mensen rare gedachten te voorkomen: wij sloegen elkaar ermee in het gezicht). Shit van de parade, heb jij al iets anders bedacht?
De Bree: Haha, fantastisch dat je het hebt opgezocht op google earth. Heb het net zelf ook even gedaan en je ziet (behalve het gebouwtje eronder wat een politiebureau is) helemaal niets in de omgeving. Eeneuhm, kunnen we niet een keer gaan wakeboarden ofzo achter de speedboot, dat vind ik nog leuker dan surfen 🙂
Cherry, Danielle & Marlous: Nou dames, jullie lovers zijn weer terug en volgens mij zijn jullie allang op de hoogte van wat hier op deze pagina staat 🙂 Timmer kwam in Australia met zijn telefoon die een simlock had, die heb ik in een internet cafetje eraf gehaald waar Olaf, Jeroen en ik later spijt van hadden aangezien hij dag en nacht aan het sms’en was 🙂

Succes met de jongens, het knippen en studeren 😉
Monk: Thanks, spreek je
Bart: Hahaha, ben de aboriginals in nederland ook niet vergeten 🙂 Was laatst aan het poolen in het Casino toen een (altijd) dronken aboriginal de jackpot won met een spelletje, die mocht vanaf dat moment een abo-rich-anel genoemd worden 🙂
Hoorde al van het mooie weer ja, wou graag de winter skippen wat tot nu toe aardig gelukt is maar wacht nog even een paar maandjes met het strandweer dan kom ik weer die kant op 🙂 Maak je huize fijnjekade regelmatig nog onveilig? Ben echt benieuwd naar de verzameling platen die er inmiddels aanwezig is!
Bindra: Heb het inmiddels van verschillende bronnen gehoord en al zegt de website dat het elders zal plaatsvinden geloof ik daar niet in, ook al is dat het geval blijft het iets wat in Berlijn moet plaatsvinden.. Baal er serieus van maar gelukkig zijn er andere feestjes die ook leuk zijn, jij al een idee? Mis het bezoeken van feestjes waar ze de muziek draaien die ik leuk vind wel een beetje maar overdag wordt dat vaak weer gecompenseerd met mooie natuur of leuke actie.

This entry was posted on Wednesday, March 14th, 2007 at 16:39 and is filed under East Coast. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Both comments and pings are currently closed.